سلام سلام به همه

دلم براتون خیلی خیلی تنگ شده بود

دیروز از یه سفر دو روزه برگشتم جاتون خالی توپ بود عالی عالی

راهیان نور

رفتم هویزه دهلاویه اروند کنار شلمچه

انشالله همتون برید همتون رو دعا کردم

اگه توی این دو روز سر نزدم دیگه خلاصه ببخشید نبودم امروز هم که تقریبا همش خواب بودم بخاطر همین نتونستم بیام ولی فردا قول میدم سر بزنم

بای

می خواهم برگردم به روزهای کودکی آن زمان ها که:

بیدارم کن و بگو که هنوز دنیا پر از قشنگیه .

بگو که همه این سیاهی ها دروغه و وقتی صبح بشه بازهم پرنده کوچولو با ترنم محبتش گلها روازخواب بیدار می کنه .

بگو هنوز هم خورشید می آد و با دستهای پر از نورش شب سیاه رو می بره .

بگو که هنوز روی گلبرگهای ظریف شقایق ، یه جایی برای شبنم ها هست .

بگو که هنوز میشه توی چشمهای یه غریبه خیره شد و از عشق گفت .

بگو که میشه یه گوشه دنیا یه جایی برای اشکهای دلتنگی پیدا کرد .

بگو که اینهمه دروغ و کینه فقط مال قصه هاست و وقتی به آخرش برسی همه چیز دوباره عوض میشه .همه سیاهی ها دوباره سفید میشه .

بگو که هنوز شاهزاده شهر پریون بااسب سفیدش می آد وعاشق دختر فقیرمیشه واونو با خودش به شهررویا می بره .

بگو که آدمهای بد فقط مال تو قصه هان ، بگو که هنوز همه همدیگه رو دوست دارن و هنوز دستی پیدا میشه که دستهای محتاج به نوازشت رو توی دستاش بگیره .

کاش زودتر یکی بیاد و از این کابوس بیدارم کنه .

بیدارم کنه و بگه تمام این پلیدی ها فقط یه خواب بوده .

بگه که هنوز دنیا ، یعنی یه جای قشنگ و امن برای دوست داشتن و دوست داشته شدن

سلام بچه ها

این عکس یکی از مرتفع ترین ترن های دنیاست اگه توی ایران بود من حتما میرفتم چون عاشق ترس و هیجان هستم

و هرچی وسیله ی بازی و هیجان توی تهران و مشهد و اصفهان و بقیه ی شهرهای ایرانه من رفتم ولی هیچ کدوم اون

چیزی که من میخواستم نبود ولی این........

یه چیز دیگه ست!!!!!!!!!!!!

شماچی اگه توی ایران بود این جرات رو داشتین که بلیطش رو تهیه کنین و امتحانش کنید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یادته تو اوج پاییز آخرین لحظه ی دیدار

خب مواظب خودت باش دوسه بار،دوباره تکرار

یادته به ماجرامون چقدر نگا می کردیم

تا یکی دلش بیادو بگه خب،خدا نگهدار

تو خداحافظی کردی دل من یکم تکون خورد

بعدش اسمتو نوشتم روی ساقه ی سپیدار

بارون گریه که بارید از تو ابر غصه هامون

هردومون سر و گذاشتیم روی آجرای دیوار

یه بار دیگه میپرسم راس راسی باید جدا شیم؟

یادته اشک تو افتاذ روی سیم گرم گیتار

منم انگار مث اشکت از چشات افتاده بودم

یه جوری دلت می لرزید پس دیگه نکردم اصرار

مث گلبرگ های یاسی میشکنی با یه اشاره

هرچی ام میگم ببخشید میگی نه فایده نداره

نمیشه نازک تر از گل به چشای روشنت گفت

که مبادا لحن حرفی خم به ابروات بیاره

از منم دیگه میرنجی؟منی که واست میمیرم

منی که دلم می لرزه هر کی اسمتو بیاره

هر کی گفت ستاره تو من ازش رنجیدم آخه

تو همیشه هستی اما روزا پیدا نیست ستاره

آرزومه اسمامونو یه جا باهم بنویسن

مث لیلی،مث مجنون که همیشه موندگاره

از تولدت درسته که یه ماه و نیم گذشته

هنوزم میشه ببخشی هنوزم آخه بهاره

این چشای خیس ابری تو چه باشی چه نباشی

               طوفان گرفته ناخدای من کجایی

                                                                           گم میکنم بی تو همیشه بندرم را

                فانوس دریایی چشمان تو پیداست

                                                                             وا کن دوباره قفلهای لنگرم را

                 وا کن دری از آسمان را برویم

                                                                              تا وا کنم بار دگر بال و پرم را